Førstegang utan slide

Fort og gale, som alltid, men her er i alle fall litt lyd frå den første med frets. Tradisjonen tru so er det ikkje veldig spennande, men det viser at det eg no kan spele utan slide på noko eg har bygd sjølv. Hurra!

Fretsprisen

Har, omsider, klaska i hop ein sigarboksgitar med frets, og det er første gongen på eit par år at eg verkeleg er overraska over korleis resultatet blei. At halsen skulle bli so fungerande. med so bra intonasjon som den har, er mildt sagt overraskande. Sidan det fungerte so godt på første forsøk so blir garantert det neste ein skandale, men den tid, den sorg osv.Må seiast at det er litt ok å kunne sage til to gripebrett i slengen. Rosetrestykka eg har er berekna på på seksstrengarar, so det er berre å sage heile og kløyve på midten.

Utover det at den er fretta, so er det ikkje gjort so mykje spesielt med denne gitaren. Testobjekt som forblir i mine hender, so då blir det teke snarvegar der eg kan. Burde lagt meir tid i pussing av hals og greier, men det får bli ein anna gong.
Likar detaljen med ein gammal whiskykork som skruknott på potmeteret då. Viktig å resirkulere der ein kan, og det kjem fleire tilsvarande utover.

Lydeksempel på den her kjem ein gong, garantert, men eg må berre blir vandt med den først. Par år sidan sist eg spelte noke særleg utan slide, so fingrane er litt rustne.

Rosa! ...og vel so det, kanskje?

Eg har, ein gong til, gått på ein rosa smell.... Denne gongen ein endå verre enn den forrige, og eg likar det!

Eg har jo laga noko rosa ein gong tidlegare, og under arbeidet med den so kommenterte ei venninne av meg at ho hadde den perfekte boksen til dette, og den skulle eg få berre ho fekk ete opp sjokoladen som var i den. Som sagt so gjort, og boksen var verkeleg fantastisk til dette.

Utforminga på halsen er nesten identisk med den forrige. Dytta hjartet litt lenger nedover, so halsen kom meir midt på, men utanom det so er det veldig mykje likt. Treng ikkje forandre alt for mykje på ting som på fungerar greit. Boksen var rosa og fin, men veldig tynn og skjør, so den fekk ein bulk eller tre under arbeidet. Kjedeleg, sjølvsagt, men ikkje noko som verkeleg er øydeleggande.

Lyden i den er veldig fin, men det er ikkje den store klangen i den. Kjem eit lydklipp etterkvart slik at de og kan høyre.

Schwarze!

Og so skjer det omsider noko igjen, om lag alt for mange månader på overtid. Med tanke på at helsa mi og helsa til ein ihelkøyrd grevling har mykje til felles, so er ikkje effektiviteten på topp heile tida, men litt galskap dukkar no opp innimellom.

Dagens ferdiggjorte ein ein søt liten svart sak med dauingeskallar og kors i rikt monn. Utover det innfelte beinkorset i hovudet på denne, so er det ikkje so mykje å sei om arbeidet. Ting går jo stort sett på rutine berre dei blir ferdige frå tegnebordet. Boksen var trekvit ein gong den og, men eg gløymde å knipse bilde av den før den var blitt svart. Slikt som skjer. 

Tykkjer uansett den ser bra ut, og so kan det gjerne nemnast at eg for første gang har gidda å inkludere eit potmeter i loddinga, so her er det faktisk ein volumkontroll ute og går. Hurra for meg! Grøne strengar er det og, og dei lyser i blacklight. Fagert!

Lyden høyres so langt veldig ok ut. Skal få teke opp litt fjas før den blir pakkar og sendt sørover i retning Hordaland og storbygda Bergen.

Er rosa og gult kult?

Noken få tonar frå den rosalilla og oversøte. Lyden er ikkje den beste, og eg vel å skulde litt på strengane. Litt må ein jo ofre for å sjå bra ut...

Går uansett fint an å spele på, både til kvardags og fest, so eg seier meg nøgd i dag og.

No også som coverband!

Som nokon sikkert har fått med seg, so har eg til slutt vore med å stabla på beina eit band der det jamt over blir spelt på desse heimelaga, og for eit par veker sidan posta eg eit klipp frå første speleøkta me hadde. Sist søndag blei via til ei ny økt, og då må jo dette dokumenterast. Same tre karane og same instrumenta som sist, sett vekk frå at ein av karane åpnar kjeften og syng for første gong sidan sommaravslutninga i fjerdeklassen på barneskulen. Kjem nok til å bli meir slikt framover.

Lyden på opptaket er rusjen pga kødd med opptakaren, men det får berre bli som det blir.
Her kjem uansett eit par minutts coverversjon av Eric Clapton-låta Cocaine. Nyt det! Eller ikkje! Opp til deg!



Kjem sikkert til å legge ut ein del øvingsklipp vidare framover også, om ikkje anna for å kunne sjå bakover i håp om å sjå utvikling på vegen.

Pink power!

Dagens rosalilla krumspring er herved på plass. Med tanke på korleis resultatet blei til slutt, so er det gjerne like greit at eit par idear blei forkasta på vegen, for den her blei noko for seg sjølv uansett.

Som nokon kanskje legg merke til, so er stemmeskruene i botnen på denne.  Dette fordi eg hadde lyst til å få til eit hjarteforma hovud på ein Romeo y Julieta-boks, samt at eg har eit par stemmeskruer av denne typen å bruke opp. Syns det funka greit med gaffelen i botnen og det oppsettet som blei her, so det blir nok gjort fleire gonger utover.

Fargen er ein heilt anna ting. Den rosalilla fargen den fekk var egentlig ikkje planlagt, men akkurat til denne so ser det jo bra ut. Har og måla innsida i boksen, so det lyser litt rosalilla ut gjennom lydhola. For den del kjekt å ha nokon gule strengar liggande, for dei kler jo den andre fargen rimeleg bra.

Alt i alt rimeleg godt nøgd med den her, sjølv om det som kjent alltid er ting som kan gjerast bedre. Tek det neste gong!

Har ikkje prøvespelt den her so grundig endå, men det skal bli gjort og det kjem eit lydklipp frå det før den forlet heimen.